Powiatowy Dom Kultury pomimo iż swoje podwoje otworzył w lipcu 1958 roku, to jednak dopiero 20 lipca 1959 roku uchwałą Powiatowej Rady Narodowej w Gryficach usankcjonowano jego działalność. Zadania, jakie wówczas postawiono przed nową placówką kultury powiatu gryfickiego, były mało konkretne i w większości niewymierne. Wyglądały zaś następująco: podnoszenie życia kulturalnego mieszkańców powiatu, prowadzenie pracy środowiskowej, organizacja imprez oświatowych i rozrywkowych, współdziałanie z organizacjami społecznymi, partyjnymi, instytucjami artystycznymi i oświatowymi, zakładami pracy, udzielanie pomocy instrukcyjno-metodycznej i organizacyjnej placówkom kultury oraz ruchowi kulturalnemu, sprawowanie nadzoru merytorycznego nad działalnością placówek kultury, wreszcie - gromadzenie i udostępnianie materiałów repertuarowych. Ciekawostką jest to że wszystkie zadania zostały ujęte w uchwale radnych PRN, chociaż nie wszystkie gdyż wymagające pełnej realizacji, na przykład dotyczące organizacji obchodów świąt 1 maja, 22 lipca, czy Rewolucji Październikowej odgórnie narzucała KP PZPR w Gryficach.

Wykonawcą zadań realizowanych przez PDK miał być kierownik, który do pomocy zatrudniał instruktorów oświatowych, artystycznych, pracy środowiskowej i pracy klubowej.       W roku 1961, oprócz kierownika, w Powiatowym Domu Kultury zatrudnianych było tylko dwóch instruktorów. Ale nie tylko braki kadrowe uniemożliwiały pełną realizację zadań w nowej gryfickiej placówce kultury.

Od pierwszych lat działalności PDK miał rozliczne kłopoty finansowe.  W jednym ze sprawozdań kierownik PDK Andrzej Strzygocki tak pisał:

 „(...)W I półroczu roku 1962 PDK borykał się z ogromnymi trudnościami finansowymi, które uniemożliwiały przez długi okres czasu zrealizowanie niektórych przygotowanych imprez artystycznych, a w szczególności wystawienie sztuki „Dzikie łabędzie" oraz premierę teatru kukiełkowego(...). PDK działa nadal w bardzo trudnych warunkach lokalowych. Sala widowiskowa grozi zamknięciem, a klub nie mieści wszystkich chętnych."

Mimo rozlicznych kłopotów życie kulturalne „pedeku" kwitło i było widoczne w powiecie. W owym czasie, w latach sześćdziesiątych, wszystkie drogi do „kultury" w Gryficach wiodły albo przez kino „Capitol", albo przez sale Powiatowego Domu Kultury. W murach Domu Kultury zadomowiło się Społeczne Ognisko Muzyczne, działały tu zespoły artystyczne, teatr baśni, teatr kukiełkowy, zespoły instrumentalne, estradowe. Zgodnie z polityką władz wojewódzkich powołano w 1964 roku Gryfickie Towarzystwo Kultury będące ważnym momentem w działalności PDK. Mariaż GTK z PDK zrodził wiele koncepcji rozwoju kultury w powiecie gryfickim. Wspólne inicjatywy wydały konkretne owoce w działalności kulturalnej. Powstał i z powodzeniem funkcjonował w sali Powiatowego Domu Kultury kabaret „3 grosze". Własne piosenki i teksty satyryczne o przywarach lokalnego środowiska bawiły i przyciągały gryficzan na wieczory do PDK w końcu lat 60-tych .

Z kolei „Dni Gryfic”, a następnie „Dni Ziemi Gryfickiej” z turniejami miast: Gryfice - Trzebiatów, stały się najważniejszą imprezą kulturalną ziemi gryfickiej w tamtym okresie. Nie sposób wymienić całego dorobku Powiatowego Domu Kultury z lat 1958-1975, tym bardziej, iż spełniał on w tych latach różnorodne funkcje. W jego murach, do czasu wybudowania nowego urzędu powiatowego, odbywały się sesje powiatu i rady narodowej. Tu gościli, znani w tamtych latach politycy, pisarze, artyści, sportowcy /m. in. Jerzy Kulej - mistrz olimpijski, aktorzy filmu 4 pancerni i pies/. Do Powiatowego Domu Kultury przychodzili gryficzanie oglądać obrazy znanych profesjonalnych szczecińskich artystów, jak i artystów amatorów ziemi gryfickiej. Hol i sale PDK wielokrotnie udostępniane były na organizację wystaw prac technicznych, plastycznych i fotograficznych uczniów szkół podstawowych i średnich z całego powiatu.

Mimo iż na zewnątrz Powiatowy Dom Kultury w Gryficach wyglądał okazale, to jednak nie był w pełni dostosowany do potrzeb działalności kulturalnej. Jedna sala widowiskowa z 280 miejscami, dwa małe pomieszczenia klubowe, 3 mini gabinety zajmowane głównie od roku 1961 na potrzeby Społecznego Ogniska Muzycznego, nie spełniały wymogów do prowadzenia wielu działań w dziedzinie kultury.

Z inicjatywą rozbudowy Powiatowego Domu Kultury wyszli członkowie Gryfickiego Towarzystwa Kultury. W dniu 30 listopada 1972 roku w czasie obrad prezydium Towarzystwa poszerzonego o „szefów" większych gryfickich zakładów pracy, w obecności przedstawiciela WRN w Szczecinie, pod przewodnictwem przewodniczącego PPRN w Gryficach, równocześnie prezesa Gryfickiego Towarzystwa Kultury Eugeniusza Pociechy podjęta została decyzja o rozbudowie Powiatowego Domu Kultury w Gryficach. Powołany został Społeczny Komitet Rozbudowy, zaczęły wpływać pierwsze deklaracje i zobowiązania od zakładów pracy na rzecz włączenia się do rozbudowy PDK. Planowana rozbudowa włączona została do planu inwestycyjnego powiatu na lata 1975-1980. Po rozbudowie Powiatowy Dom Kultury w Gryficach miał się stać wzorcową placówką kultury w Szczecińskiem. Po likwidacji powiatów wiosną 1975 roku zmieniła się funkcja powiatowego Domu Kultury- PDK stał się Gryfickim Domem Kultury. Następne 25 lat gryfickiej placówki kultury /1975-1990/ to kontynuacja dotychczasowej działalności, aż do zmian które zapoczątkował rok 1989.

W roku 1990 Dom Kultury stał się jednostką użyteczności publicznej działająca w zakresie wychowania, edukacji, upowszechniania kultury - podporządkowana władzom samorządowym - Urzędowi Miejskiemu w Gryficach. Po likwidacji powiatu gryfickiego w roku 1975, przestał również funkcjonować Dom Kultury. 11 sierpnia 1975 roku Naczelnik Miasta i Gminy Gryfice mgr Stanisław Muras, na podstawie decyzji Wojewody Szczecińskiego wydał decyzję odnośnie funkcjonowania dotychczasowego PDK w Gryficach. W miejsce Powiatowego Domu Kultury powołany został Miejsko-Gminny Dom Kultury zwany odtąd  „Gryfickim Domem Kultury", nadając mu nowy statut. Dom Kultury swoją działalnością obejmował teraz miasto i gminę. Jak wynikało z nowego statutu, nie zmienił się podstawowy cel i przedmiot działania Domu Kultury w nowej roli.

Nowością nowej roli Gryfickiego Domu Kultury mogło być to, iż mógł on realizować nowe zadania, jakich dotąd mu nie zlecono. Do nowych zadań należało m.in.: możliwość wypożyczania książek, prowadzenie nauki języków obcych, impresariat artystyczny, działalność wydawnicza, świadczenie usług fotograficznych, wypożyczanie kostiumów, rekwizytów, sprzętu technicznego, prowadzenie giełd sprzedaży, realizowanie imprez zleconych, okolicznościowych, rodzinnych, obrzędowych, świadczenie usług gastronomicznych. W przeciwieństwie do poprzedniej działalności PDK, Gryficki Dom Kultury w latach 1975-1990, choć statutowo ograniczony do działalności tylko na terenie miasta i gminy, nadal jednak pełnił niektóre funkcje przysługujące dotąd Powiatowemu Domowi Kultury. Organizował, bowiem przeglądy zespołów artystycznych z rejonu byłego powiatu gryfickiego, które kwalifikowano, do wyższego szczebla - wojewódzkiego.

Wśród wielu pozytywnych działań Gryfickiego Domu Kultury w latach 1975- 1990 na szczególną uwagę zasługują:

- współudział w organizacji Wojewódzkich Przeglądów Fortepianowych Społecznych Ognisk Muzycznych w Gryficach w latach: 1975, 1976, 1977

- współudział w organizacji Dni Gryfic, a głównie dbanie o część artystyczną i udostępnienie sprzętu. Płynność kadr i częste wakaty poważnie utrudniały, a nawet okresowo uniemożliwiały realizację statutową zadań gryfickiej placówki kultury. W ciągu 40 lat istnienia, Gryficki Dom Kultury miał 11 „szefów". Byli to: Zbigniew Polak - pierwszy kierownik Powiatowego Domu Kultury, Andrzej Strzygocki - położył podwaliny pod rozwój Społecznego Ogniska Muzycznego, potrafił skupić przy PDK młodą inteligencję gryficką pierwszych lat sześćdziesiątych, Irena Andrzejewska, Urszula Kaźmierska, Marianna Michalska, która miała wielkie zasługi w promowaniu kształcenia muzycznego w Gryficach, aktywny był jej udział w organizacji Przeglądów Fortepianowych w Gryficach, Bożena Gorczakowska, Juliusz Koroch, Jan Dąbrowski, Remigiusz Najdowski, Jerzy Pomykalski, oraz obecna Pani Dyrektor Róża Szuster.